VkG bomen

Een krachtige, groot uitgroeiende esdoorn. Vormt een dichte kroon met wijd uitstaande takken. De knoppen zijn roodviolet gekleurd, een belangrijk verschil met A. pseudoplatanus die groene knoppen heeft. Het grote, tegenoverstaande blad heeft een grof getande bladrand. De bladsteel bevat melksap, een belangrijk verschil met A. pseudoplatanus. In de herfst verkleurt het blad soms opvallend goudgeel. De groengele bloemen verschijnen voor de bladontwikkeling. De vleugels van de nootvruchten staan in een grote hoek ten opzichte van elkaar. Bij A. pseudoplatanus is dit een rechte tot scherpe hoek. Krachtig wortelgestel met veel fijne wortels. Concurrerend met elke onderbeplanting. Groeit niet goed op plaatsen met stagnerend grondwater of op veengrond. Gesloten verharding wordt niet goed verdragen. Zeer sterke boom, overal toepasbaar.

Imposante boom met dichte, golvende kroon. Kroonvormen kunnen bij zaailingen verschillen. Volwassen exemplaren halen 40 m in hoogte en 500 jaar in ouderdom. Heeft groene bladknoppen wat opvallend verschilt met Acer platanoides die rode bladknoppen heeft. De decoratieve grijze stam schilfert in kleine plaatjes af. De bladsteel bevat geen melksap, een belangrijk verschil met Acer platanoides. Het blad is aan de bovenkant groen, de onderkant is grijs behaard. Herfstkleur goudgeel, minder fraai dan bij Acer platanoides. De vleugels van de nootvruchten staan in een rechte tot scherpe hoek ten opzichte van elkaar. Bij Acer platanoides is dit een grote hoek. Diepwortelend. Verdraagt natte en koude gronden en kan niet langdurig onder water staan. Geschikt voor industrie en kustgebieden. Enigszins gevoelig voor strooizout.

Inheems in vrijwel geheel Europa, waar hij op veel plaatsen een belangrijke houtproducent is. In het wild kunnen exemplaren van 30 m hoogte worden aangetroffen. Deze hebben een opgaande groeiwijze en zijn soms meerstammig. De ovale kroonvorm is los en half open van structuur en de schuin afstaande takken hebben sterk afhangende en dunne twijgen. De stam is wit en bladdert iets af. Oudere stammen worden ruw aan de basis met diepe scheuren en kleuren donker tot bijna zwartgroen. Twijgen roodbruin en voorzien van wrattige lenticellen. Het variabel gevormde blad heeft een dubbelgezaagde bladrand. De herfstkleur is geel tot geelbruin. Ophogingen, bodemverdichting en wisselende waterstanden hebben een slechte invloed op de gezondheid van deze berk. De boom wortelt oppervlakkig. Zeewind wordt niet goed verdragen.

Grote boom met een grillige kroon die van nature voorkomt op koele, enigszins vochtige berghellingen in Zuid- en Midden-Europa, Noord Afrika en delen van Azië. De kroon kan tot 25 m breedte uitgroeien. De zware, korte donkergrijze stam draait om zijn as (tordeert) waardoor de diepe groeven in de schors mee draaien. Jonge takken zijn olijfgroen maar kleuren spoedig roodbruin. Het langwerpige blad is donkergroen en glimmend en heeft een duidelijk getande bladrand. Jonge bladeren zijn aan de onderzijde viltig behaard. Het is een eenhuizige boom met in bundels staande, witte en geurende mannelijke bloemen in tot 13 cm lange aren. De vrouwelijke bloemen zijn klein en groen, deze vallen weinig op. De vruchten zijn eetbaar. De boom is diep en breed wortelend. Castanea sativa is een belangrijke houtproducent.

Fagus sylvatica is een imposante boom die van nature in grote delen van Europa voorkomt. Volwassen exemplaren worden circa 35 m hoog en breed. De zachte schors is glad en grijs van kleur. Oude bast kan beschadigen bij blootstelling aan felle zon. Het glimmende, donkergroene blad wordt 4 - 10 cm groot en heeft een gegolfde bladrand. Het jonge blad is bij het uitlopen licht behaard. Geelbruine herfstkleur. De boom bloeit met kleine, onopvallende bloemkatjes. In het najaar verschijnen nootjes, de boom is pas op latere leeftijd rijkdragend. Heeft veel wortels aan de oppervlakte zodat onderbeplanting weinig kans krijgt. De boom wordt gebruikt als park- en solitairboom. Daarnaast wordt hij veel gebruikt voor hagen en bosaanplant. Prefereert niet te natte, goed doorlatende, humusrijke bodem, verharding wordt minder goed verdragen. Matig windbestendig.

Fraxinus excelsior is een bekende boom die inheems is in Europa en waaruit veel bruikbare selecties zijn ontwikkeld. De kroon is breed ovaal tot vrijwel rond. Hoogte 25 - 30 m, op goede grond soms 40 m. Het oneven geveerde blad heeft 4 - 6 bladparen, kan 25 - 30 cm groot worden en heeft een donkergroene bovenzijde met een lichter groene onderzijde. Bladknoppen opvallend zwart. Tijdens of net voor de bladontwikkeling bloeit hij weinig opvallend in zijstandige pluimen. In vrouwelijke bomen worden de bloemen gevolgd door gevleugelde nootvruchten met een lengte van 2,5 - 5 cm. F. excelsior is bruikbaar in landschappelijke beplantingen, windsingels en brede groenstroken. Prefereert voedselrijke, vochtige bodem. Het relatief harde en sterke hout wordt o.a. gebruikt voor gereedschapsstelen, speel- en turntoestellen en laddersporten.

Een grote boom die in het wild vaak als meerstammige struik voorkomt. Heeft een breed eironde tot ronde kroon met een hoogte van 15 - 20 m. De groene, eironde, langwerpige bladeren zijn 6 - 15 cm groot en hebben een geelrode herfstkleur. De boom bloeit in april met bundels van 3 - 3,5 cm grote, enkelvoudige witte bloemen. Deze worden gevolgd door donkerrode, eetbare vruchten. Zowel landschappelijk toepasbaar als in (bos)parken en open groenbermen. Verlangt een voedselrijke, vochthoudende bodem. Prunus avium wordt veel als onderstam gebruikt. Het hout wordt gebruikt voor de meubelindustrie, beeldhouwwerk en muziekinstrumenten. Winterhardheidszone: 4

De zwaar vertakte kroon is eerst breed eirond, later rond en regelmatiger van vorm dan bij Quercus robur. Slechts een oude bast krijgt ondiepe groeven. Jonge twijgen zijn groenbruin. Quercus petraea loopt 2 weken later uit dan Quercus robur met geelgroen, duidelijk gesteeld blad. (bij Quercus robur zeer kort gesteeld). Het blad is regelmatig van vorm, omgekeerd eivormig tot ovaal en regelmatig gelobd. De lobben zijn groter dan bij Quercus robur. Het blad is leerachtig en blijft vaak gedurende de winter in verdroogde toestand in de boom hangen. De eivormige ongesteelde eikels (bij Quercus robur langgesteeld) staan met meerdere bijeen en zijn voor 1/3 tot 1/4 omsloten door het napje dat bezet is met kleine aanliggende schubben. Quercus petraea groeit ook op droge grond mits deze niet te arm is. Quercus petraea is net als Quercus robur een goede houtproducent. De boom wordt iets hoger en vormt meestal een tot in de top doorgaande harttak.

Quercus robur (zomereik) is een knoestige sterk vertakkende boom met een brede ronde en min of meer onregelmatige kroon. In Nationaal Park de Hoge Veluwe (NL) staan exemplaren van deze inlandse eikenboom die uit de Romeinse tijd stammen. De schors is donkergrijs en bij oude exemplaren diep gegroefd. Jonge twijgen zijn roodbruin. Het variabele blad is omgekeerd eirond tot lang ovaal, 5 - 14 cm lang en 4 - 8 cm breed en heeft 3 tot 5 paar stompe lobben. Vaak staat het dicht opeengehoopt aan de twijgeinden. In het voorjaar loopt het bruinrood uit. De eivormige tot ovale eikels staan met 2 tot 6 bijeen en zijn voor hooguit een derde omsloten door het napje dat met kleine driehoekige aanliggende schubben is bezet.

Veelvuldig in de bosbouw toegepaste eik. De kroonvorm is onregelmatig met horizontaal afstaande hoofdtakken. In de kroon kan de stam sterk vergaffelend doorgroeien. De grijze bast blijft lang glad, later verschijnen dunne donkergrijze schorsplaten. Jonge twijgen zijn kaal en glanzend roodbruin. Het blad is ovaal tot omgekeerd eirond. De bladrand heeft onregelmatige en scherp getande lobben, soms is het tot de helft ingesneden (veerspletig). Het blad is 12 - 22 cm lang, aan jonge loten tot 25 cm, en 10 - 15 cm breed. Afhankelijk van de hoeveelheid zon en de temperatuur is de herfstkleur oranjerood tot scharlakenrood. Afgevallen blad verteert zeer langzaam. Cilindervormige, afgeplatte eikels worden voor maximaal een kwart omsloten door het napje dat bezet is met kleine driehoekig aanliggende schubben. Quercus rubra is een belangrijke houtproducent.

Van nature inheems in grote delen van Europa. Groeit in zijn jeugd vrij langzaam maar kan uiteindelijk toch 25 - 30 m hoog worden. In cultuur kleiner blijvend. De stam is donkerbruin en gegroefd. Jonge twijgen zijn groen tot roodbruin. Tilia cordata loopt circa 14 dagen later uit dan Tilia platyphyllos en heeft relatief klein blad dat aan de onderzijde blauwgroen is. De bladvoet is hartvormig en soms scheef, de bladtop is scherp toegespitst. In de vroege zomer verschijnen de sterk geurende bloemen, deze staan 5 - 10 bijeen in korte opstaande tuilen. Het lichtgroene schutblad is iets korter dan de tuil, 6 - 7 cm. In de nazomer volgen vrij kleine ronde vruchten. Deze zijn eerst grijs en viltig maar worden later kaal. Tilia cordata heeft vrij weinig last van luis. Tilia cordata is een van de vele Tilia met een eeuwenoude historie. De boom wordt in de hedendaagse tuinarchitectuur nog altijd veel toegepast.

De zomerlinde heeft een breed eironde tot ronde kroon en een afgeronde top. De stam is zwaar en onregelmatig, lichtgrijs en later gegroefd. Meestal bevinden de zware zijtakken zich laag aan de stam. Onder aan de stam groeit gewoonlijk veel wortelopslag. Eenjarige twijgen zijn behaard en roodbruin, in de winter worden deze kaal. Het blad van Tilia platyphyllos loopt 14 dagen eerder uit dan Tilia cordata en het is ook groter. De bladvorm is hartvormig met een toegespitste top en een scheve hartvormige voet, de bladrand is scherp gezaagd. Aan de bovenzijde is het blad donkergroen, aan de onderzijde lichtergroen en zacht behaard. In hangende tuilen staan de geurende bloemen met 3 tot 5 bijeen, het schutblad is duidelijk gesteeld en circa 5 cm lang. Tilia platyphyllos is weinig gevoelig voor luis. Zeer sterke boom.